W dniu 5 marca 2015 r. Sąd Apelacyjny w Warszawie (dalej „SA”) rozpoznał apelację Orange Polska S.A. (poprzednio Polska Telefonia Komórkowa Centertel sp. z o.o. – dalej „powód”), złożoną od wyroku Sądu Okręgowego w Warszawie – Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów (dalej „SOKiK”) z dnia 10 marca 2014 r. sygn. akt XVII AmT 3/12. Zaskarżonym wyrokiem SOKiK oddalił odwołanie powoda od decyzji Prezesa UKE z dnia 30 czerwca 2011 r. nr DHRT-WWM-6080-26/11(18), zmieniającej warunki
współpracy i rozliczeń pomiędzy powodem a CenterNet S.A. (aktualnie Aero2 sp. z o.o. – dalej „zainteresowany”), określone w decyzji Prezesa UKE z dnia 12 października 2009 r. nr DHRT-WWM-6080-121/09(21), w zakresie ustalenia stawki za zakańczanie połączeń w ruchomej publicznej sieci telefonicznej zainteresowanego (dalej „Decyzja”).
SA oddalił apelację.
W ustnych motywach rozstrzygnięcia SA stwierdził, że apelacja nie była zasadna, zaś wyrok SOKiK okazał się słuszny. W szczególności SOKiK prawidłowo zastosował zasadę rozkładu ciężaru dowodu oraz dokonał właściwej wykładni art. 28 ust. 1 pkt 2 Prawa telekomunikacyjnego (dalej Pt).
SA podkreślił, że w sytuacji, gdy powód wnosił jedynie o zmianę Decyzji w zakresie określonej w niej stawki MTR uiszczanej na rzecz zainteresowanego, przy tak sformułowanym odwołaniem żądaniu, to na powodzie spoczywał obowiązek dowodowy w celu wykazania zasadności zmiany Decyzji poprzez zmianę wysokości konkretnych stawek MTR. SA podzielił tym samym stanowisko SOKiK, że powód nie sprostał temu obowiązkowi, w konsekwencji jego twierdzenia nie zostały odpowiednio wykazane.
Zdaniem SA przyjęta w niniejszej sprawie przez Prezesa UKE asymetria stawek MTR została należycie uzasadniona w Decyzji. Analiza rynku przeprowadzona przy wydaniu przez Prezesa UKE decyzji SMP dla zainteresowanego, doprowadziła do wniosku, że na zainteresowanego należy nałożyć m.in. obowiązek regulacyjny, o którym mowa w art. 44 Pt. Dlatego w tym zakresie występuje zasadnicza odmienność pomiędzy zainteresowanym, a powodem (na którego nałożono obowiązek z art. 40 Pt). Prezes UKE utrzymując Decyzją asymetrię stawek MTR, był obowiązany wziąć pod uwagę nałożone na przedsiębiorców telekomunikacyjnych obowiązki, zgodnie z art. 28 ust. 1 pkt 2 Pt. Nadto zasadnie uwzględniono w niniejszej sprawie nie osiągnięcie przez zainteresowanego minimalnej skali efektywności na poziomie 15-20%. Prezes UKE przedstawił także wysokość stawki MTR skalkulowanej w oparciu o koszty w sieciach ruchomych. Średnia ważona stawka dla 3 i 4 roku działalności z uwzględnieniem kosztów roamingu krajowego oraz dodatkowych kosztów z nim związanych wynosi 0.1843 zł/min. Prezes UKE wprowadził także harmonogram dochodzenia do symetrii stawek MTR pomiędzy powodem i zainteresowanym, począwszy od 1 lipca 2011 r. do 1 lipca 2013 r. Wszystkie powyżej wskazane działania Prezesa UKE zdaniem SA pozostawały w zgodzie ze stanowiskiem Prezesa UKE z dnia 10 listopada 2010 r. dotyczącym wysokości stawek za zakańczanie połączeń w sieciach ruchomych nowych operatorów oraz zaleceniem Komisji Europejskiej z dnia 7 maja 2009 r. w sprawie regulacji stawek za zakańczanie połączeń głosowych w sieciach stacjonarnych i ruchomych w Unii Europejskiej.
Na zakończenie SA odniósł się do podnoszonej przez powoda na rozprawie okoliczności przejęcia kontroli nad zainteresowanym przez grupę kapitałową Zygmunta Solorza-Żaka. Zdaniem SA powód nie udowodnił jakie skutki w zakresie stawek MTR miałaby wywołać ww. okoliczność.
Wyrok jest prawomocny.