Stanowisko Prezesa Urzędu Komunikacji Elektronicznej w sprawie nowych zasad roamingu międzynarodowego obowiązujących na obszarze Unii Europejskiej i Europejskiego Obszaru Gospodarczego (UE/EOG). Liczba abonentów operatorów telefonii mobilnej zwiększa się corocznie. Wzrost nasycenia usługami mobilnymi przekłada się bezpośrednio na liczbę użytkowników mających możliwość korzystania z usług roamingowych.
W celu zapewnienia konsumentom europejskim możliwości swobodnego komunikowania się na obszarze całej Unii Europejskiej, w 2006 r. Komisja Europejska rozpoczęła prace nad wprowadzeniem rozwiązań prawnych mających znacząco i systematycznie obniżać poziom cen za usługi detaliczne w roamingu na obszarze Wspólnoty. W celu osiągnięcia zamierzonego efektu, wprowadzano kolejne regulacje, które przewidywały obniżanie cen detalicznych i kosztów hurtowych w roamingu. Pierwsze rozporządzenie w sprawie roamingu weszło w życie 30 czerwca 2007 r. Następnie było ono kilkakrotnie modyfikowane. Ostatnia aktualizacja miała miejsce 25 listopada 2015 r. (dalej: Rozporządzenie 2015), kiedy to wprowadzono daleko idące zmiany zarówno dla użytkowników telefonii mobilnej, jak i operatorów komórkowych. Warto również podkreślić, że treść Rozporządzenia 2015 aktualizuje poprzednie regulacje w niektórych punktach, zatem część dotychczasowych zapisów nadal obowiązuje.
Wprowadzane od 2007 r. i modyfikowane w kolejnych latach regulacje doprowadziły do znaczących obniżek cen dla konsumentów korzystających z roamingu. Ich nadrzędnym celem było bowiem doprowadzenie do sytuacji, w której klient będzie mógł swobodnie (ze względu na koszt usług) komunikować się będąc w roamingu, bez względu na kraj Unii Europejskiej, w którym aktualnie przebywa. W motywie 21 Rozporządzenia 2015 wskazano: „… określono cel polityczny, zgodnie z którym różnica między taryfami roamingowymi a taryfami krajowymi powinna zbliżyć się do zera”.
Rozporządzenie 2015 wprowadza istotny zarówno z punktu widzenia klienta, jak i operatora mechanizm opłat za usługi w roamingu międzynarodowym na obszarze UE/EOG. Zgodnie z nim, cena detaliczna usługi w roamingu powinna być zbliżona do ceny jaką ponosi abonent w swoim kraju macierzystym. Innymi słowy każdy konsument europejski, korzystający z usług mobilnych zagranicą powinien płacić cenę, która realnie wynika z posiadanego planu taryfowego, nie zaś sztywno ustalonej rozporządzeniem.
Stanowisko przedstawia ramy czasowe funkcjonowania nowych rozwiązań, mechanizm ustalania krajowej ceny detalicznej oraz stosowania dodatkowych opłat, maksymalny poziom dodatkowych opłat w okresie przejściowym, pułap ochronny przy transmisji danych oraz obowiązki informacyjne operatorów w stosunku do abonentów.