Wystawa „Konwergencja” jest rezultatem sześciomiesięcznego stypendium ufundowanego przez firmę Ericsson dla dwóch studentek ASP: Anny Panek i Agaty Dobrowolskiej. Tytuł wystawy – Konwergencja – odwołuje się do jej przekazu.
Prace stypendystek wskazują na powiązania między światem sztuki i technologii. W swoich obrazach artystki pokazują, że te dwa światy mogą doskonale współgrać i uzupełniać się.
Wernisaż wystawy odbył się 29 listopada 2007 roku w warszawskiej siedzibie biura. Wystawę będzie można zwiedzać do 31 marca 2008 w biurze przy Al. Jerozolimskich 92, od poniedziałku do piątku w godzinach 8-18, a w weekendy na życzenie. Ericsson w Polsce współpracuje z Akademią Sztuk Pięknych w Warszawie od 1999 roku. Dotychczas plonem tej współpracy było piętnaście wystaw mistrzów i uczniów ASP, w ciągu ośmiu lat. Plon prac studentek został wykorzystany w kalendarzu firmy Ericsson na rok 2008. W roku 2007 stypendystkami zostały Anna Panek i Agata Dobrowolska.
Anna Panek studentka czwartego roku Wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczęszcza do pracowni malarskiej prof. W. Szamborskiego oraz do pracowni rysunku prof. W. Szymański.
O swojej twórczości mówi następująco: „Mediami, po które sięgam najczęściej jest malarstwo i fotografia. Staram się sumować doświadczenia płynące z posługiwania się nimi. W ramach wybranej na uczelni specjalizacji uczę się technik malarstwa ściennego. Interesuję się kinem, polską animacją , jednak większość wolnego czasu poświęcam literaturze, głównie XIX i XX wieku. Tam też staram się szukać inspiracji powstających prac”.
Agata Dobrowolska jest studentką czwartego roku wydziału Malarstwa Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Uczęszcza do pracowni malarskiej prof. L. Tarasewicza oraz do pracowni rysunku prof. W. Szymańskiego.
Swoją pracę opisuje: „W swojej pracy zajmuję się odnajdywaniem harmonii pomiędzy człowiekiem a rzeczywistością, godzenia ich ze sobą. Potraktowanie elementów świata jako zespołu archetypów pozwala mi swobodnie zestawiać je w moich pracach i tworzyć „doskonałą” rzeczywistość na wzór raju utraconego. Nie pozbawione ironii, umiejscowione poza czasem, obrazy łączą w sobie elementy znane nam z doświadczenia, ale w sposób, który nadaje im ład, sens i piękno. Mityzacja rzeczywistości i mityzacja czasu, oczyszczonych z naszego negatywnego doświadczenia życia, jest rodzajem sztuki, która pozwala na wielowymiarowość i która pociąga mnie najbardziej.”